Πάμε πίσω στο καλοκαίρι του 2008 όπου έχω πάει για 3μεράκι με την κολλητή και τον κολλητό στη Μύκονο.
Φτάνω βράδυ βγαίνουμε όλα καλά όλα ωραία και την επόμενη το μεσημέρι πηγαίνουμε σε ένα beach bar πρώτα καφεδάκι και μετά μπύρες.. εκεί γνωρίζω τον ας τον πούμε Κωνσταντίνο, γιατί έτσι τον λένε. Ένας κούκλος! Ψηλός, μελαχρινός, φέτες.. ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ! Ξεκινάει λοιπόν το eye contact που λέτε και σιγά σιγά γινόμαστε μια παρέα και μετά από λίγο ξεκινάει και το μπαλαμούτι. Ανταλλάζουμε τηλέφωνα για κανονίζουμε να βρεθούμε το βράδυ για την συνέχεια…
Βγαίνουμε έξω με την παρέα μου και αφού έχει ξημερώσει για τα καλά αποφασίζω να στείλω μήνυμα στον Κωνσταντίνο για να βρεθούμε. Αφήνω λοιπόν την παρέα να βολοδέρνει στα στενά της Μυκόνου και εγώ πάω στο σπίτι…
Ξεκινάμε λοιπόν και όλα είναι σουπέρ…ο τύπος καταπληκτικός στα προκαταρκτικά και εγώ δεν πιστεύω στην τύχη μου…. Και εκεί που είμαστε στο αποκορύφωμα τι κάνει ο τυπάς;;;; αρχίζει να φωνάζει : ΧΥΝΩ ΧΥΝΩΩΩΩ ΧΥΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ για κανένα 5λεπτο μέχρι όντως να χύσει, φώναζε τόσο δυνατά σε φάση που νομίζω στο τέλος η γειτονιά μάλλον θα χειροκροτούσε… εγώ στην αρχή να έχω τρομάξει μετά να κλαίω από τα γέλια μέχρι που επιτέλους τελείωσε και τον έδιωξα κακήν κακώς όπου μου έκανε και μουτράκια για την συμπεριφορά μου γιατί ήθελε να συνεχίσουμε και εκτός Μυκόνου…
· Παιδιά είναι οκ να μας λέτε ότι ήρθε η ώρα να τελειώσετε αλλά με μέτρο..
· Κωνσταντίνε αν το διαβάζεις ελπίζω να έχεις σταματήσει την ανακοίνωση με ντουντούκα….
